ผมได้หนังสือของคุณ วินทร์ เลียววาริณ มาเล่มนึงครับ ชื่อว่า "มังกรเซน" หน้าปกสวยทีเดียว ได้มาแล้ว ก็ทยอยอ่านไปเรื่อยๆ ราวกับหนอนที่ค่อยๆแทะใบไม้ไปทีละนิด อ่านอย่างมีความสุขพอสมควร อ่านไปยิ้มไป อ่านไปงงไป อ่านไปหัวเราะไป
นี่แหละเซน สีสันของมัน มีชีวิตชีวามาก
แต่อย่าลืมนะครับว่า เมื่ออ่านแล้ว อย่าไปยึดติดกับมัน
เพราะ "มือที่ชี้ไปที่ดวงจันทร์ หาใช่ดวงจันทร์ไม่"
อ่านแล้ว เข้าใจ เข้าใจแล้ว มองเห็น มองเห็นแล้วเงียบ.......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น