เขียนไปเรื่อย

เรื่องของ ZEN ถูกบันทึกไว้น้อยมาก เนื่องจาก ZEN ที่แท้จริงนั้นไม่ได้อยู่ที่ตัวหนังสือ
ดังนั้นเรื่องของ ZEN จึงเป็นเพียงเรื่องเล่า เช่น เรื่องของท่านโพธิธรรม, เว่ยหล่าง, ฮวงโป หรือนิทานเซ็น เป็นต้น
แต่สำหรับผมแล้ว เรื่องเล่าเหล่านี้ก็เพียงพอแล้ว ที่จะสร้างความอิ่มเอิบใจได้อย่างไม่รู้จบ (เวอร์ไปไหม) แต่ผมที่เคยสนใจในพุทธศาสนาแล้วสงสัยว่า ทำไมต้องสอนเป็นบาลี ซึ่งผมไม่ค่อยเข้าใจ เมื่อมาพบกับเซ็นแล้วได้ยินว่า ให้เผาตำราทิ้ง ให้เผาคัมภีร์ทิ้ง แล้วผมคิดว่า ใช่เลย...
เซ็นส่อนให้เห็นเอง ให้รู้เอง ไม่ต้องบอกกล่าว
ดั่งครั้งที่พระพุทธองค์ ชูดอกบัวในมือขึ้น แล้วพระมหากัศยปะ ก็สามารถเข้าใจได้ในนัยยะ ที่ท่านต้องการจะสื่อสาร เป็นการส่งมอบแบบ จิต สู่ จิต.....

การให้ คือการรับ

ผมสังเกตเห็นว่า หากคนเราเห็นแก่ตัว ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง ทุกคนก็จะขาดแคลนกันหมด เช่น มีคน 50 คน มีของ 20 ชิ้น หากทำแบบใครดี ใครได้ แก่งแย่งกัน จะไม่มีใครได้ของเกิน 20 ชิ้น และบางคนจะไม่ได้ของ หรือของไปอยู่กับคนไม่กี่คน
ตอนขับรถ หากแย่งเลนกันอย่างเดียว รถจะชนกันได้ง่ายดาย
ตอนเรียนหนังสือ หากไม่เคยช่วยสอนเพื่อนๆเลย เราจะรู้แค่เรื่องนั้น แต่ถ้าสอนให้เพื่อน เราจะรู้เพิ่มขึ้น
ตอนเราแก่งแย่ง ความเครียดในร่างกายของเราจะทำงาน เกิดความทุกข์
ตอนที่เรา ยอม, ให้ ร่างกายเราจะสบาย ไม่เกิดทุกข์
ความทุกข์คือการเป็นทาส ไม่เป็นอิสระ จงทำตัวให้เป็นอิสระ....

มหัศจรรย์แห่งเวลา

ผมเป็นคนหนึ่งที่สงสัยเหลือเกินว่า เรามีชีวิตอยู่กันเพื่ออะไร ดูเหมือนว่าเรามีความเป็นตัวตนอันยิ่งใหญ่ ในจักรวาลอันมหาศาล แต่ในขณะเดียวกัน เราก็เล็กกะจิดริด หากเทียบกับจักรวาล เหตุใดเราจึงมีความสุข รับรู้อารมณ์ได้ ตอนที่เราฟังเพลง เหตุใดเราจึงรู้จักกับความรัก และได้รับพลังงานจากความรัก หรือเหตุใดเราจึงรับรู้ความรู้สึกเจ็บปวด ทรมาน ยามทุกข์ยาก
เวลาบนโลก ดวงดาวใบนี้เพียง 70 ปีช่างสั้นนัก หากเทียบกับการคงอยู่ของธรรม
อัศจรรย์ เหลือเกิน.... การดำเนินของเวลา และสรรพสิ่ง
จงเปิดตาของท่านออก ความจริง ปรากฏอยู่ตรงหน้าท่านแล้ว...

การเฝ้าดู

ผมเป็นคนขี้เบื่อ ก่อนหน้านี้ยิ่งขี้เบื่อมาก
ผมตั้งคำถามกับตัวเอง ว่าความเบื่อเกิดจากอะไร .... คิดว่าน่าจะเกิดจาก การหลุดเข้าไปในสมอง ในโลกของสมองนั้น เป็นโลกที่สนุก มีเสน่ห์ยั่วยวน แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ติดกับมัน เมื่อสมองเราไม่มีอะไรทำ เราก็จะเบื่อ
ตอนขับรถ ผมฟังเพลงบรรเลงของวง Foreplay ในขณะหนึ่ง รู้สึกว่า ตัวตนของเราหายไปในพลัน ยินเพียงเสียงเพลงอันแสนจะไพเราะ เพลงที่บรรเลงผ่านประสาทหูของเรา ผมเฝ้าดูการทำงานของอายตนะนั้นอย่างตั้งใจ มองเห็นผู้สังเกต หรือตัวสติอย่างชัดเจน เวลาแห่งเซ็น
ขณะนั้น ไร้ซึ่งความเบื่อ.... แม้กระทั่งเวลา...

วงกลม ศูนย์

สัญลักษณ์ของเซ็นก็คือ วงกลม ซึ่งวาดด้วยพู่กันจีน ในความรู้สึกของผม มันหมายถึง เลขศูนย์ ความเป็นทั้งหมด และความว่าง
เลขศูนย์อยู่ในทุกที่......
ความว่างปล่าวอยู่ในทุกที่.......
ความไม่มี....... คือ มีทุกอย่าง
เซ็น คือ การปล่อยวาง
ไร้ตัวตน เพียงการเป็นอยู่ เช่นนั้นเอง...

เซ็น มีอยู่แล้ว

เซ็น มีอยู่แล้ว (Zen Ready) เป็นความตั้งใจของกระผมเอง ที่ต้องการจะแสดงออกซึ่งความปลาบปลื้มกับ
เรื่องของ Zen ที่ตัวเองก็ศึกษา และพยายามปฏิบัติอยู่
ผมบอกได้เลยว่า ทุกวันนี้ ผมมีความสุข ด้วย เซ็น
ผม ไม่มีความทุกข์ ด้วยเซ็น
ผม รัก เซ็น
ดังนั้น ผมจึงต้องการ จะส่งต่อความรู้สึกที่ดีให้กับผู้อื่น ที่อยู่ร่วมกันกับผมบนโลกใบนี้ด้วย
ขอบคุณครับ