คนไม่มีอนาคต

ผมเป็นคนไม่มีอนาคตครับ
เพราะ อนาคต นั้น ไม่มีจริง
ผม มีแต่ "ปัจจุบัน" ครับ
หากโชคดี...... อนาคต จะเกิดขึ้นเอง
จริงๆแล้ว ก็คือปัจจุบันอีกนั่นแหละ
หากสมองคุณ จำอะไรไม่ได้
อดีต, อนาคต ก็จะหายสิ้นไป
คงเหลือแต่ ชีวิต... ณ. ที่นั้น

คนไม่อ่านหนังสือแล้ว

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านหนังสือมาก ตั้งแต่จำความได้ ชอบกลิ่นหนังสือ ชอบไปเดินตามร้านขายหนังสือ ชอบนั่งเล่นในห้องสมุด
พอเริ่มมีเงิน ก็ซื้อหนังสือมาอ่านเอง และรักในโลกของจินตนาการที่หนังสือมีให้ เช่น...
คำพิพากษา, พันธุ์หมาบ้า, แผ่นดินนี้เราจอง, หลายรักของโดบี้, กิจกรรมชายโสด, ขอหมอนใบนั้น ให้ฉันฝันยามหนุน, อยากให้รักเรานั้น นิรันดร, สิทธารถะ ฯลฯ
หนังสือ สร้างตัวตนให้กับผม สร้างแนวคิด สร้างวัตถุดิบทางความคิด ให้ภาษา คำพูด ให้กำลังใจ มากมาย.....
ขอบคุณ ผู้สร้างสรรค์ผลงาน วรรณกรรม ทุกท่าน บางท่านทำด้วยความรัก จากจิตอันจริงแท้
ในยุคนี้ คนอ่านหนังสือน้อยลง เป็นการอ่านบนจอแทน
ไม่มีกลินหมึกแล้ว......
ไม่มีเสียง ฝรึบฝรับ ของหน้ากระดาษ.......
มีแต่เสียง "คลิ้ก" ....
ลาก่อน ..... หนังสือที่รัก.......

วาดไหว

วาดไหว ลอยไป ในสายลม
ใบปลิด หลุดลม ลอยลอยไหว
หย่อนใจ นั่งลง ลอยใจไป
ลมเย็น พัดผิว กายฉ่ำเย็น
โอ้เธอ ยามนี้ ไม่พบหน้า
ห่างกาย พี่ยา ให้ใฝ่ถึง
คำนึง กลิ่นกรุ่น น้องคนึง
คิดถึง พี่บ้าง นะคนดี